پیش بینی سکته قلبی و پیش آگهی عوارض، ناتوانی و مرگ به بیماران، خانواده و پزشکان آنها کمک می کند تا در مورد نوع و زمان مناسب درمان ها (به ویژه تصمیم گیری در مورد انتقال سریع به درمان های پیشرفته) تصمیم بگیرند
و به برنامه ریزی خدمات و منابع بهداشتی و اجتماعی کمک می کند. نشانگرهای پیش آگهی متعددی از مرگ و/یا بستری شدن در بیمارستان HF در بیماران مبتلا به HF شناسایی شده است (جدول وب 3.5). با این حال، کاربرد بالینی آنها محدود است و طبقه بندی دقیق خطر در HF همچنان چالش برانگیز است.
در دهه های اخیر، چندین امتیاز خطر پیش آگهی چند متغیره برای جمعیت های مختلف بیماران مبتلا به HF، 36-41 ایجاد شده است و برخی به عنوان برنامه های کاربردی آنلاین تعاملی در دسترس هستند. نمرات خطر چند متغیره ممکن است به پیشبینی مرگ در بیماران مبتلا به HF کمک کند،
اما برای پیشبینی بستریهای بعدی HF کمتر مفید است.
یک مرور سیستماتیک که 64 مدل پیشآگهی را بررسی میکند به همراه یک مطالعه متاآنالیز و متا رگرسیون از 117 مدل پیش آگهی38 نشان داد. تنها دقت متوسطی از مدلهای پیشبینیکننده مرگ و میر،
در حالی که مدلهایی که برای پیشبینی نقطه پایانی ترکیبی مرگ یا بستری در بیمارستان، یا فقط بستری شدن در بیمارستان طراحی شدهاند، توانایی تشخیص ضعیفتری داشتند.
بسیاری از بیماران مبتلا به HF و بیماری ایسکمیک قلب (IHD) سابقه انفارکتوس میوکارد یا عروق مجدد دارند.
با این حال،
آنژیوگرافی کرونر طبیعی اسکار میوکارد (به عنوان مثال با تصویربرداری CMR) یا اختلال در میکروسیرکولاسیون کرونر را به عنوان شواهد جایگزین برای IHD حذف نمی کند. در عمل بالینی، تمایز واضح بین کاردیومیوپاتی های اکتسابی و ارثی همچنان چالش برانگیز است. در اکثر بیماران با تشخیص قطعی بالینی HF، هیچ نقش تاییدی برای آزمایشات ژنتیکی روتین وجود ندارد، اما مشاوره ژنتیک در بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک (HCM)، DCM “ایدیوپاتیک” یا کاردیومیوپاتی بطن راست آریتموژنیک (ARVC) توصیه می شود (به بخش مراجعه کنید). 5.10.1)، زیرا نتایج این آزمایشات ممکن است پیامدهای بالینی داشته باشد.
در طول 30 سال گذشته، بهبود در درمانها و اجرای آنها باعث بهبود بقا و کاهش میزان بستری شدن در بیمارستان در بیماران مبتلا به HFrEF
شده است، اگرچه نتیجه اغلب رضایتبخش نیست. جدیدترین داده های اروپایی (مطالعه آزمایشی ESC-HF) نشان می دهد که میزان مرگ و میر 12 ماهه به دلایل مختلف برای بیماران بستری در بیمارستان و بیماران HF پایدار/سرپایی به ترتیب 17٪ و 7٪ و نرخ بستری 12 ماهه 44٪ و به ترتیب 32 درصد. 35 در بیماران مبتلا به HF (هم بستری و هم سرپایی)، بیشتر مرگ و میرها به دلایل قلبی عروقی، عمدتاً مرگ ناگهانی و بدتر شدن HF است. مرگ و میر ناشی از همه علل به طور کلی در HFrEF بیشتر از HFpEF است. 35، بستری شدن در بیمارستان اغلب به دلایل غیر قلبی عروقی، به ویژه در بیماران مبتلا به HFpEF است. بستری شدن در بیمارستان به دلایل قلبی عروقی از سال 2000 تا 2010 تغییری نکرد، در حالی که موارد غیر قلبی عروقی افزایش یافت.
No responses yet